Songpan en Langmusi

Songpan en Langmusi
4 en 5 oktober

Gister hebben we de hele dag in de bus gezeten van Chengdu naar Songpan en het heeft de hele dag geregend. Bij aankomst in Songpan stonden Emma en David ons op te wachten om ons naar het guesthouse te brengen want het hotel dat we normaal zouden hebben vol was ivm de golden week. Het guesthouse was helemaal nieuw, maar doordat er een aantal buitendeuren ontbraken en ze de verwarming vergeten waren ook steenkoud. 's Middags in de regen in het dorpje rondgekeken, het was een heel gezellig plaatsje met hele vriendelijke mensen. boven alle winkeltjes stonden de namen en producten in het engels, de winkeliers en alle andere inwoners spreken echter geen woord engels en dat maakt het lastig om zonnebrand te vinden. Vanwege de hoogte kan je zelfs met bewolkt weer lelijk verbranden. Als je in de supermarkt gaat vragen komen ze eerst met gezichtscreme. Vervolgens met een regenmuts en daarna met een fohn aan. een zonnetje tekenen helpt. 's Avonds eten we bij Emma's kitchen. speciaal voor toeristen die keuken maar het klinkt toch aanlokkelijker dan gedroogde yak. Voor het slapen weten we nog een paar dekens van een andere kamer te lenen en gewikkeld in het dekbed met twee dekens erover wordt het toch wel warm. de douche is koud. Er was geen zon voor de zonnepanelen. we gaan dus vanmorgen zonder douchen op pad.
Eerst een rondje door het stadje en een leuke sjaal gevonden evenals mega zakken sichuanpeper. Het is droog dus we kunnen fotograferen. Na de lunch bij emma's kitchen stappen we in de bus naar Langmusi. Bij het eerste tankstation zijn we getuige van een enorme vechtpartij, waarbij de vrouwen van het tankstation een niet betalende klant uit z'n auto sleuren en in elkaar beginnen te meppen. Zo'n tien man komt helpen, terwijl ze niet snappen wie tegen wie vecht en ze dus in het wilde weg trappen.
Via een besneeuwde pas van 3800m hoogte rijden we de eeuwige grasvelden met yaks en nomaden binnen. We moeten veel drinken vanwege de hoogte, dus ook om de haverklap een sanitaire stop houden. waar we moeten uitkijken voor de loslopende nomadenhonden. Om vijf uur komen we aan in Langmusi. We waren gewaarschuwd dat ze aan het bouwen waren en flink ook. Zien is toch anders dan horen. Er loopt een modderspoor vol kuilen door het dorp met af en toe een gat of een uitstekende rots er tussendoor. Er is geen huis af en overal lopen bouwvakkers. Het hotel is af. Er zijn ook buitendeuren, maar aangezien die wagenwijd openstaan en ook hier geen verwarming is, is het net zo koud als in Songpan en hebben we de helft aan dekens. Ik ben zo blij met m'n slaapzak :-) We hebben net gegeten in een klein achteraf tentje, waar een groep bezopen chinezen zoveel herrie maakten dat de restaurant eigenaar zich zelfs bij ons verontschuldigde. Nu na een beker warme chocolademelk naar bed.
Groetjes, Nienke