Laatste dagen in Nepal

Laatste dagen in Nepal

Het ontbijt in Zhang Mu is om acht uur want we moeten om 10 uur bij de grens zijn. De bus mag niet mee, we verwachten dat het Chinese treiterij is. Dus we nemen afscheid van Kluk Kluk en we gaan met minibusjes naar de grens. We zijn veel te vroeg dus we moeten buiten wachten. Om 10 uur ontbreekt er nog 1 grens medewerker, dus blijft de grens dicht. We hebben onze tassen goed ingepakt en alle lonely planets en andere gevoelige tibetaanse souvenirs verstopt en we hopen dat de tassen niet open hoeven. Om kwart over tien gaat de grens open en Renate staat voor mij met de eerste rugzak. Haar hoes moet eraf en de tas open. De man heeft geen zin om alles eruit te trekken en voelt wat rond in de tas. Hij werpt 1 blik op mijn rugzak en de hoes mag erom blijven. Hij voelt voor de vorm wat. Slippers en slaapzak en ik mag door. Bij de douane wordt het paspoort grondig geinspecteerd en ook dat is goed. Ik mag naar buiten. Daar staat onze Nepalese grensgids en hij heeft een rij van 20 oudere vrouwen om onze tassen te sjouwen. We moeten wachten op de hele groep en gelukkig dragen we onze eigen tassen. De brug over naar Nepal. Foto's zijn streng verboden. In Nepal drinken we thee in een soort van cafeetje en vullen we de grenspapieren in. De tijd is 2.15 uur terug in de tijd. Om 10 uur stappen we in een gammele bus en moeten alle tassen op het dak. De bus heeft een maximale snelheid van 30km/h. We komen langs een 160mhoge hangbrug waar we overheen mogen en foto's maken. Terug bij de bus is een man met z'n geslachtte geitje bezig om het eerlijk te verdelen. We rijden door via dezelfde kloof en omdat het een festivaldag is, is er geen restaurant voor de lunch. We stoppen voor cola en chips. In Dhulikel is er lunch om 14.00 uur. Het lijkt wel het hotel van mijn nepal reis in 2006. maar er is veel veranderd. We rijden door naar Kathmandu via het vliegveld, omdat Harry en Elly eerder terug moeten. Na wat zoeken vinden we het hotel en is er pizza als diner. We slapen in een andere hoek van Thamel en het is dan ook lastig om het hotel terug te vinden.

Vanmorgen nostalgisch ontbeten in de German Bakery en nu tijd om te shoppen.