4-daagse trekking

Nu Nienkes verslag dat vanmiddag binnenkwam:
De eerste dag van de trekking vertrokken we minus 5 personen naar het startpunt van de trekking. De andere 5 hadden gekozen om langer in Lhasa te blijven. We hebben een mooie route gereden met een hoge pas van tegen de 5000m hoogte, waar mannen met aangeklede yaks en honden op ons wachten voor een foto.
Het toilet schijnt zowel enorm smerig als duur te zijn. Onze ervaring met Chinese toiletten in ons achterhoofd houdend hebben Renate en ik maar een plekje op de berg gezocht. En het blijkt het toilet met het allermooiste uitzicht van China te zijn. Vanaf de pas hebben we uitzicht op een schitterend blauw meer en een paar bergen met witte toppen in de achtergrond.
Met een aantal fotostops komen we aan in Nakartse waar we nog een warme lunch halen in het Lhasa restaurant. We rijden met de bus over een zandpad naar het plaatsje Samding met een gelijknamig klooster. Dit is het startpunt van de wandeling. We lopen 's middags een kilometer of 7 naar het eerste kamp. We zijn nu gestegen naar 4420m en de wandeling kost toch best wat energie ook al is het terrein vlak (en stoffig). Bij het eerste kamp kunnen we nog even in de zon zitten, maar zodra die onder is wordt het meteen ijskoud en kunnen alle extra lagen kleding aan. Om 19.00 krijgen we een uitgebreide maaltijd en gaat iedereen slapen. Het is nog vroeg dus Reinier, Jos en Ria, Wilfred en ik besluiten nog te kaarten met kaarslicht. Dit houden we vol tot de servetten vlam vatten en de kaars uit moet en we geen lucifers hebben om hem opnieuw aan te steken.
De sterrenhemel is schitterend, maar helaas erg koud om lang te blijven kijken. In de tent wachten een hard matje, mijn slaapzak die tot min 5 comfortabel moet zijn en een dikke yakdeken op me. Het is ijskoud 's nachts en als het om half acht licht wordt, wil ik toch graag opstaan. 's Nachts heeft een slachting plaats gevonden: een aantal mensen heeft hoogteziekte en 1 is zelfs doodziek. In totaal gaan er 8 personen door naar Gyantse naar het volgende hotel.

We blijven met 10 mensen achter voor de tweede dag van de trekking. Ik loop achteraan met Gea en Jos en Ria. Als ik iets te hard loop, krijg ik direct hoofdpijn en de 800mg ibuprofen helpt niets. Ook Jos heeft het zwaar met dezelde symptomen en daarnaast een blauwe knie en been van een val gister. We zijn een beetje de kreukelzone. We lopen nog steeds om het schitterende meer en voor de lunch snijden we een stuk af door een weiland, waarvoor we het hekwerk naar beneden halen. Na de lunch gaan Jos, Gea en ik met het busje verder naar het kamp. Na een wilde rit wordt het busje op een vlakte geparkeerd. Blijkbaar is dat de kampeerplek. We worden bij het uitstappen direct uit onze schoenen geblazen door de hele harde wind vanaf het water. Het zand wordt alle kanten opgeblazen, want op ruim 4400m hoogte groeit bijna niets en is het een droog en dor en gebarsten landschap. We helpen even de matjes vast te zetten en pakken een stoel om in de luwte van de truck te zitten. Na anderhalf uur komen de wandelaars in zicht en moeten plotseling onze tenten opgezet worden. We helpen ze maar even door een lesje tent opzetten in de wind te geven. Om een of andere reden willen ze ons steeds meerzicht geven, terwijl we daarmee de tent uitwaaien. Na wat moeite zetten ze ze toch maar op met de kont in de wind. We waaien tijdens het eten bijna met eettent en al weg, maar toch blijven we nog even kaarten na het eten, zonder kaars dit keer want die krijgen we niet. Dus het wordt vroeg maar bed, het is om 7 uur donker, ijskoud en het waait enorm. Met alle kleren aan is het krap aan warm in de tent, ondanks de extra dekens en matjes.

Dag 3 van de trekking voel ik me weer prima en we wandelen lekker rondom een laatste bocht van het Yam Druk Tso meer en daarna gaan we 3 pasjes over. Hoogteverschil van maar 140m maar door de hoogte ben je na een paar meter al volledig buiten adem. We lopen met z'n zessen, vier man gaat met de truck wegens hoogteziekte. Na de eerste pas zien we himalaya antilopen en na de tweede pas lunchen we in een greppel in de zon. Een prachtig plekje.
Na de lunch is de laatste klim met een venijnige staart. Maar op het hoogste punt zijn de gebedsvlaggen en het uitzicht meer dan de moeite waard. Via een stenige helling gaat het recht omlaag en moeten we en riviertje oversteken, het is kniediep dus de schoenen moeten uit. Het water is ijskoud en er liggen kiezels op de bodem. Na de rivier moeten we een vlakte over, we zien de tenten al liggen, maar moeten een hele omweg maken. We zijn het zat en ruiken de stal dus we lopen flink door. Bij aankomst vertelt de gids dat we de snelste groep zijn in 10 jaar en wachten thee en koekjes op ons in de zon. Het waait nog steeds en het is nog kouder deze avond. Jos en Ria hebben 2 veldflessen over die ik als kruik mag gebruiken. Met deze 2 kruiken, de dekens, slaapzak en alle kleren heb ik het redelijk warm. 's ochtends is het ijskoud en we zijn er allemaal klaar mee en besluiten met de bus naar het dorp te gaan. Klukkluk was gister al met de bus naar het kamp gekomen en de keuze is makkelijk. Iedereen heeft ht koud en we willen niet langs de stofweg lopen.
In Nakartse wachten we op de 5 mensen uit Lhasa en vervolgen we met fotostops onze weg naar Gyantse waar we hopen op een heerlijke warme douche. Helaas hebben we na een half uur water laten lopen nog steeds geen warm water en is de kamer steenkoud. Verwarming kennen ze niet en onze kamer krijgt geen zon. Dan maar douchen op een andere kamer. Later proberen we toch nog een extra keer de andere stand van de kraan die steeds ijswater opleverde. Schijnt toch de oplossing te zijn, want het water wordt warm. Een wasje gedaan en op het dakterras opgehangen en daarna in de dakkamer lekker gezeten. 's avonds hebben we met z'n allen gegeten om weer ff bij te praten. Ik heb een yak curry genomen:-) erg lekker. Slapen was met de kruikjes te doen. Het was warmer dan de tent maar nog steeds erg fris.